DEĞİRMEN

Hayatın alıştığımız çizgide ilerleyeceği ön kabulümüzdür. Akşam yatacak, sabah kalkacağızdır. Hacet gidermeye varıncaya kadar her şey bir ölçü içinde ilerleyecektir. Lakin, öyle olmaz. Olağanüstü durumlar, zaman zaman akışı bozarlar. Şaşkınlık, öfke, üzüntü yaşarız. Mizaha, durumu içselleştirmek için sıkça başvururuz. Gülmemiz, yeni normale alışma sürecimizdir. Bir derde ilaç olmayacağını herkes bilir. Düşen insanın kendine gülmesi, yaşandığında sıkıcı olan bir ortamla dalga geçilmesi, olağanüstü durumlarımız aklımıza geldikçe bir kıkırdama alması hep budur. Olağanüstü durumu bizzat yaşayan güler de, onu gözlemleyenler durur mu! Şahit olanlar da güler. Ya mevcut durumun kendileri için de bir olağanüstü hal olmasından ya da kendi olağanüstü halleri hatırlarına geldiğinden. Sonuçta gülmek, olağanüstü hale gülerek muamele etmek, tahammül eşiğimizi artırır. ERGEN ÇOCUKLAR GİBİ KURUMLAR Corona Salgını da, bir olağanüstü hal olarak kendi mi

“ O kimseyi hükmünde ortak da etmez. ”  Kehf Suresi, 26. Ayet Mealinden) Avusturalya’da büyük bir yangın oldu. Su kaynaklarımız tükendi ve develer çok su tüketiyor diyerek, develerin vurulmasına karar verdiler. Hz. Salih ve devesinden, kıssadaki kısıtlı sudan bahsedilince, burun büktüler. Hz. Musa ve kendisine ilim verilen genç arkadaşının maceraları ve yetimin duvarını inşa etme bahsini, büsbütün hikaye bellediler.   Çöllerde, yollarda, denizlerde… Suriye’de, Yemen’de, Akdeniz’de… açlıktan ya da boğularak ölen çocuklar umurlarında olmadı.  Hiç bir şey eksiltmediler sofralarından; el atmadılar yetime, öksüze, kimsesize, mazluma... Nefislerine tapıp kendilerini ilah ilan ettiler.  Yaratan ve yaşatan bir Allah’a sözüm ona meydan okudular.  Nemrud’un halkını ve kendisini alt eden sineği, insandan tanrı yontan ecdatlarının fantazyası sandılar. “Halbuki Biz gönderdiğimiz peygamberleri ancak mübeşşir (müjdeleyici) ve münzir olmak üzere göndeririz. Küfredenler is